چرا نادیده گرفتن حلقه شنا بادی هزینه فروش شما را به همراه خواهد داشت

این جانوران در ۴۹ میلیون سال پیش در آغاز ائوسن میانی زندگی میکردند و دوزیست بودند. مکتب سپورت در سال ۱۳۳۹ خورشیدی به لیسه سپورت ارتقاء نمود و شاگردان آن تا صنف دوازدهم درسهای شان را درین لیسه خرید حلقه بادی به پیش میبردند. پس از سال ۱۳۵۱ خورشیدی دوره دوم از فارغان مسلکی تربیت بدنی افغانستان از خارج به وطن شان برگشتند، استاد غلام سخی محمدی در راستای ترویج قوانین و مقررات بازی هفت نفری هندبال خدمات شایانی را انجام داد و دهها مربی و بازیکن این رشته را از طریق انستیتیوت تربیت بدنی و کلبهای آزاد تقدیم جامعه نمود. درین مسابقات تیم افغانستان مقام اول هند مقام دوم و تیم چین مقام سوم را کسب کردند. پاهای عقبی آنان توانایی تحمل وزن آنها را بر روی خشکی نداشتند و مهرههای دمی خلفی آنها به موازات ستون مهرهها صاف شده بود؛ به گونهای که دمبالهای با بافت نرم در انتهای بدن پدید آمده بود که - همانند نهنگهای امروزین - تنها عامل پیشبرنده به جلو بهشمار میرفت. فرورفتن کامل در آب همچنین به آنها امکان دوری از پرتو فرابنفش خورشید را - در صورتی که همچون اسبهای آبی کنونی موی چندانی نداشتند - میداد. آنها وزنی میان ۱۴۱ تا ۲۳۵ کیلوگرم داشتند و به نظر میرسد که پاهای عقبی کشیده امکان تحرک بیشتری به آنها در محیط آب میدادهاست و همچون پارو از آنها بهره گرفته میشدهاست. ​C onte nt w as created wi᠎th GSA C on tent  G en erator​ D em​ov er​sion!

داشت و کاسه چشم آن به سوی عقب چرخیده بود؛ چیزی که نشان میدهد امکان چرخش چشم به اطراف و دیدن آن در هنگام فرورفتن کامل در آب وجود داشتهاست. پاکیستوس پوزه دراز و دندانهای قویای داشت که نشان از رژیم غذایی به شدت وابسته به گوشت دارد. خسروسوسماران از چند جهت با همه دیگر کهنآببازسانان فرق داشتند؛ آنها چندین دندانک کمکی بر روی دندانهای آسیای بزرگ خود داشتند، استخوان خاجی خود را از دست داده بودند و لگن خاصره دیگر توسط آن به ستون فقرات متصل نبود، پاهای پشتی بسیار کوتاه شده بود، و در نهایت لگن خاصره چرخش پیدا کرده بود. مهرههای دمی این جانوران صاف شده و در موازات ستون مهرهها قرار گرفته بودند. استخوانهای تحلیلرفتهٔ پاهای عقبی بسیار صاف شده بودند و توانایی خم شدن خود را از دست داده بودند. از ائوسن پسین در جزیره سیمور در جنوبگان به دست آمدهاست. پس از ۲۰۰۸-۲۰۱۰ سپورت در داخل افغانستان سرعت دو چند را میپیماید. در سال ۱۹۹۶ افغانستان در رقابتهای المپیک آتلانتا حضور یافت. این بدان معناست که آنها توانایی حرکت در هر دو محیط خشکی و آب را داشتند؛ اگرچه شواهد نشان میدهند که نمیتوانستند در هیچکدام با سرعت به پیش روند. این روند بعدها با پدید آمدن دمباله در دورودونتیان کامل شد و آنها - همانند نهنگهای امروزین - توسط حرکت پشتی-بطنی به پیش میرفتند.

سپس، این حرکت در راهرونهنگها تبدیل به حرکت لگنی شد، سپس لگنی موجدار در کوچیستوس، و در نهایت به شکل امروزین آن که در نهنگها و دلفینها دیده میشود. تیم ملی کریکت افغانستان در ۱۳ فوریه ۲۰۱۰ (۲۴ دلو (بهمن) ۱۳۸۸) با پیروزی بر تیم ملی کریکت امارات متحده عربی و با کسب ۱۰۱ امتیاز، برای نخستین بار به یک جام جهانی ۲۰ آوره راه یافت، اما در جام جهانی، که از ۳۰ اپریل تا ۱۶ می ۲۰۱۰ در سنت لوسیا از جزایر کارائیب برگزار شد، در دو بازی نخست خود در مقابل هند و آفریقای جنوبی مغلوب شد و نتوانست به مراحل بعدی جام جهانی صعود کند. در افغانستان در دهه نخست سال ۱۳۰۰ هجری شمسی با این ورزش تعدادی اندک از مردم آشنایی داشتند و بدون در نظر داشت قوانین و مقررات آن بدان میپرداختند. آنها با خسروسوسماران در تعدادی از ویژگیها اشتراک داشتند و این شامل استخوان خاجی تحلیلرفته، پاهای عقبی کوچکتر، و ورودی هوایی که بیشتر به سوی بالای سر متمایل شده بود، میشدند. رژیم غذایی آنها به گمانی شامل جانورانی میشد که برای نوشیدن آب به رودخانهها نزدیک میشدند و نیز جانوران آبزی که درون آب زندگی میکردند. پاهای جلویی به عنوان باله به کار گرفته میشدند و دم تنها اندام پیشرانشی - همانند دیگر نهنگهای امروزین - بودهاست.

اگرچه ریخت واپسین مهره دمی بیانگر آن است که دم تا آن هنگام هنوز به خوبی شکل باله به خود نگرفته بوده و تنها عامل پیشبرندهٔ جانور به جلو بهشمار نمیرفتهاست. همانند نهنگهای امروزین، پیشرانش در این کهنآببازسان توسط باله دمی انجام میشد. نام علمی این تیره از آببازسانان نخستین از دو بخش Ambulo- به معنای متحرک و جابجاشونده و cete به معنای نهنگ آمدهاست؛ نامی که اشاره به نخستین تلاش این جانوران برای سازش بیشتر با زندگی در آب و راه رفتن آسان در آن دارد. اینها ویژگیهایی بودند که کمابیش در راهرونهنگان و رمینگتوننهنگان نیز دیده میشوند؛ از این رو، به این سه گروه از آببازسانان کهن، «آببازسانان آغازین» میگویند. بدن بلند و پوزه و آرواره کشیده آنها شباهت آنان به تمساحها را حتی بیشتر از راهرونهنگان میکرد. پیشنهنگان و رمینگتوننهنگان هر دو از نیای مشترکی از راهرونهنگان پدید آمدند که در آغاز دوره لوتتین زندگی میکرد. اگرچه بعضی آببازسانشناسان بر این باورند که B. isis از پاهای کوچک عقبی خود برای نگه داشتن شریک جنسیش در هنگام آمیزش بهره میگرفته، عدهای دیگر آنها را تنها اندامهایی زائدهمانده بدون کارکرد ویژه میدانند. نخستین سنگوارههای این جانوران به دلیل همانندی زیاد به سوسماران بزرگجثهٔ ساکن دریاها با این نام خوانده شدند، اگرچه بعدها ریچارد اوون به درستی آنها را در رده پستانداران قرار داد.