ProPublica یک اتاق خبر غیرانتفاعی است که به بررسی سوء استفاده از قدرت می پردازد. برای دریافت بزرگترین داستان های ما به محض انتشار ثبت نام کنید.
این داستان با گزارش Retro Report و FRONTLINE به عنوان بخشی از همکاری که شامل مستند "کشتار در السالوادور" است منتشر شد.
در 10 دسامبر 1981، یک واحد آموزش دیده توسط ایالات متحده از ارتش سالوادور به روستایی دورافتاده در نزدیکی مرز این کشور با هندوراس حمله کرد. در روزهای بعد، سربازان نزدیک به 1000 غیرنظامی را کشتند که بیشتر آنها زن و کودک بودند. ریموند بونر، یکی از همکاران ProPublica و Retro Report که سپس برای نیویورک تایمز کار می‌کرد، با عکاس سوزان میسلاس از طریق منطقه تحت کنترل شورشیان سفر کرد تا گزارشی از قتل عام ارائه دهد. داستان جنایات آنها و داستان مشابه آلما گیلرمو در واشنگتن پست مورد حمله شدید دولت ریگان قرار گرفت که ارتش السالوادور را متحد اصلی در مبارزه با شورشیان چپ در این کشور می دید. مقامات اداره اصرار داشتند که ال موزوته صحنه درگیری بین ارتش و شورشیان بوده است. پس از پایان جنگ در ژانویه 1992، بازرسان شروع به حفاری اجساد کردند. از بیش از 140 بقایایی که برای اولین بار نبش قبر شده است، بیش از 95 درصد کودکان هستند. میانگین سنی 6 سال است. بسیاری از آنها در صومعه ای جمع آوری و حبس شدند، سپس در یک آتش سوزی قبل از سوختن ساختمان کشته شدند. حق با خبرنگاران بود.
چهار دهه پس از ارسال اولین مقاله خود در El Mozote، بونر به السالوادور بازگشت و با نلسون راودا، گزارشگر روزنامه خبری مستقل ال فارو، شریک شد تا تلاش‌های نافرجام کشور را برای پاسخگویی به عاملان آن دنبال کند. کلید این تحقیق یک قاضی از السالوادور بود که شهادت قربانیان، خانواده ها و برخی از افسران نظامی درگیر را شنید. در مجموع، شواهد نشان می دهد که حمله ال موزوت بخشی از مدلی بود که توسط رهبری نظامی و سیاسی السالوادور تعیین شد. گزارش های بونر و راودا در مستندی دنبال می شود که چهارشنبه پخش می شود و توسط سازمان خبری غیرانتفاعی Retro Report و برنامه PBS FRONTLINE تولید می شود. (برنامه های زمان پخش محلی خود را بررسی کنید.) داستان زیر از راودا، هزینه شخصی انجام این کار را در کشوری شرح می دهد که رئیس جمهور پوپولیست آن به دستگاه قضایی دستبند زده و به طور علنی به خبرنگارانی که خط رسمی را به چالش می کشند، حمله کرده است.
من تولد 30 سالگی خود را با رئیس جمهور کشورم، السالوادور، در توییتر بر سر مقاله ای که برای ProPublica نوشتم گذراندم.
در داستان، من و ریموند بونر فاش کردیم که قاضی مسئول تحقیقات قتل عام ال موزوته در شرف برکناری است.
دو ماه بعد، قاضی رئیس پرونده ال موزوته به همراه ده ها تن از همکارانش برکنار شدند. بسیاری از آنها با قضات منصوب شده توسط دادگاه عالی Bukele جایگزین شدند. دولت السالوادور می گوید قانون که هر قاضی را مجبور می کند در سن 60 سالگی یا بیشتر بازنشسته شود، هدف از بین بردن فساد قضایی است. گزارش های ما دقیق بود و پرونده ال موزوته اکنون ناشناخته است، آینده او نامشخص است.
بحث جدی آنلاین من با تأثیرگذارترین کارمند در کشور ما یک حکایت خواهد بود، داستانی که روزنامه نگاران در بارها و مهمانی ها به دوستان ما می گویند، با این تفاوت که این یک حادثه مجزا نیست. این اتفاق هر روز در السالوادور می افتد. و فقط در توییتر نیست. این بر زندگی من، زندگی خانواده من و همکارانم و خانواده های آنها تأثیر می گذارد. همانطور که بوکله شخصیت خود را به عنوان یک پوپولیست و تنها منبع حقیقت می سازد، زندگی در السالوادور به عنوان روزنامه نگاری که داستان هایی خلاف خط دولت می نویسد دشوارتر می شود. دولت به روش های بی شماری به صراحت اعلام کرده است که اگر به وظیفه خود به عنوان خبرنگار عمل کنیم، با عواقب ناگواری مواجه خواهیم شد. این یک فرصت یا حتی یک پیش بینی نیست. ما در حال حاضر بهای آن را می پردازیم.
انجمن روزنامه نگاران در السالوادور، که من عضو هیئت مدیره آن هستم، پرونده هایی در مورد حملات به روزنامه نگاران در این کشور نگهداری می کند. این شامل اعمال تجاوز فیزیکی، تهدید، آزار و اذیت دیجیتال و اخراج می شود. این روند نگران کننده است: در سال 2018 65 حمله وجود دارد. سال بعد 77 (Bukele در 1 ژوئن 2019 به قدرت رسید). این انجمن در سال گذشته 125 مورد را گزارش کرد و با نزدیک شدن به ماه اکتبر، ما 201 مورد را در سال 2021 ثبت کردیم.
فقط اعداد کل داستان را بیان نمی کنند. در فوریه 2021، کمیسیون بین‌آمریکایی حقوق بشر اقدامات پیشگیرانه‌ای را برای من و 33 همکارش در الفارو صادر کرد، زیرا معتقد است که "حقوق ما برای زندگی و حریم خصوصی در خطر آسیب‌های جبران‌ناپذیر است." در طول سال‌ها، ال فارو محاکمه ال موزوته را با جزئیات پوشش داد، اما این سایت خبری همچنین شواهدی از فساد در کابینه بوکله را فاش کرد و در مورد مذاکرات مخفیانه او با MS-13، یک گروه جنایی سازمان‌یافته در السالوادور نوشت. کمیسیون در قطعنامه خود که از دولت السالوادور می خواهد از خبرنگاران الفارو محافظت کند، چندین نمونه از تهدیدات دریافتی ما را ذکر کرد، از جمله به آتش زدن مقر ما، استفاده از خودروی بمب گذاری شده علیه خبرنگاران الفارو و تهدید ناشناس از سوی فردی که می خواست. پس از برخورد با بوکله در یک کنفرانس مطبوعاتی در ماه می 2020، "سه گلوله" در سرم بگذارم.
پس از آنکه یکی از کارمندان الفارو از رفتار نامناسب همکارش در یک مهمانی مقابل مدیریت این سایت خبری خبر داد، یک سازمان رسانه ای دولتی او را به یک اتهام بی اساس به تجاوز جنسی تبدیل کرد. قربانی ادعایی علنا تکذیب شد خشونت یا آزار جنسی وجود داشته است و گفت که داستان او برای ساکت کردن مطبوعات دستکاری شده است. ال فارو از این نشریه شکایت کرده است، اما من و چند تن از همکارانم از سوی دادستانی احضار شدیم تا به سؤالات مربوط به آن پاسخ دهیم. رئیس جمهور همچنین گفت که روزنامه نگاران الفارو به دلیل پولشویی تحت بازجویی قرار گرفته اند و وزارت دارایی ممیزی های متعددی را از نشریه ما آغاز کرده است. مقامات مهاجرت اخیراً اجازه کار را به یکی از همکارانش که شهروند ایالات متحده است رد کردند و سردبیری مکزیکی را اخراج کردند. ما به شوخی می گوییم که به زندان می رویم، اما این یک احتمال بسیار واقعی است. من و همسرم لیستی از کارهایی که در صورت بازداشت باید انجام دهم تهیه کرده ایم.
در رسانه‌های اجتماعی، ما معمولاً با عباراتی که رئیس‌جمهور و مقامات دولتی ترجیح می‌دهند توصیف می‌شوند: «آشغال»، «جنایتکار»، «قاچاقچیان»، «اوباش»، «ژورنالیسم فروخته شده»، «فاسد»، «تجاوز جنسی». ”
حملات علیه الفارو گسترده است. اوایل امسال، Bukele شرکتی را دنبال کرد که تبلیغات آنلاین را از ما خریداری کرد. پیشنهاد غیر فیزیکی؟ با ال فارو معامله کنید و دولت شما را مجازات خواهد کرد. شرکت ها و عموم مردم شروع به توجه کرده اند. وقتی بانکی از دریافت وام به من امتناع کرد، مدیرعامل به من گفت که این به خاطر شغلم بوده است. لوید آولار، یکی از دوستان من، برای اجاره خانه درخواست داد، اما صاحبخانه پس از اطلاع از اینکه او به عنوان روزنامه نگار برای یک آژانس مستقل کار می کند، نپذیرفت.
هنگام خواندن این مطلب، به خاطر داشته باشید: من ممتاز هستم. اگرچه من باید با تهدیدها و خطرات ناشی از نزاع های عمومی با رئیس جمهور مقابله کنم، اما مدرک دانشگاهی دارم، انگلیسی صحبت می کنم، همه مزایا را دارم، در یک جامعه تحت کنترل باند زندگی نمی کنم. این در مورد صدها روزنامه نگار سالوادور و میلیون ها شهروندی که باید با این دولت و این واقعیت های دشوار دست و پنجه نرم کنند، صدق نمی کند.
برای السالوادور، این دژاوو است. نخبگان قدرتمند مدت‌هاست که از سخنان نفرت انگیز برای خاموش کردن صداهای منتقد و رسانه‌ها استفاده می‌کنند. ریموند بونر، روزنامه نگار آمریکایی که قتل عام ال موزوته را در سال 1982 فاش کرد، کمپین مشابهی را برای آزار و اذیت دولت و حمله به اعتبار آن انجام داد. البته اینترنت برای افزایش فشار وجود نداشت اما همچنان وجود داشت.
السالوادور دارای سابقه طولانی رژیم های خودکامه است. ظهور یک رژیم تحت سلطه نظامی در اوایل دهه 1980 منجر به مهاجرت دسته جمعی به آمریکا شد. حالا دوباره داره تکرار میشه در سال 2021، نزدیک به 100000 شهروند سالوادور توسط گشت مرزی ایالات متحده بازداشت شدند. دلایل پیچیده ای وجود دارد که این مهاجرت را تحریک می کند، زیرا هموطنان من از خشونت گروهی گرفته تا تأثیرات ویرانگر تغییرات آب و هوایی فرار می کنند. اما شیوه مدیریت بوکله نیز تأثیر داشت. کارلوس دادا، مدیر ال فارو، از "تبعید خاموش" صحبت کرد، که همه نوع شهروندان از جمله روزنامه نگاران، وکلا و اعضای اپوزیسیون سیاسی را تحت تاثیر قرار می دهد.
ما هنوز در حال بهبودی از جراحات ناشی از جنگ داخلی هستیم که کشور ما را از هم پاشید و دموکراسی ما دوباره در معرض تهدید است. به همین دلیل است که من متعهد هستم که حقیقت را در مورد تاریخ خود بگویم و رویدادهای وحشتناک سه یا چهار دهه پیش را روشن کنم - حتی اگر رئیس جمهور آن را دوست نداشته باشد و مراقب باشد که خبرنگاران اجازه ندهند حساب رسمی او را تحریف کنند.